Zondag 15/10/2017: Page - Flagstaff Vandaag laten we ons luxe leventje in de Hampton Inn van Page weer achter ons en gaan op weg naar Flagstaff. Flagstaff op zich is geen bijzonder interessante bestemming, maar het ligt gunstig tussen Page en onze volgende bestemming Tucson en het heeft bovendien een redelijk aanbod aan betaalbare hotels. We zullen bovendien toch pas tegen de avond in Flagstaff aankomen, want we willen vandaag nog langs de zuidkant van de Grand Canyon gaan rijden.
Maar eerst genieten we nog een laatste keer van het uitgebreide ontbijtbuffet van de Hampton Inn. We hebben vandaag uitgeslapen en daarom zijn we pas om een uur of 9 gereed voor vertrek. Alvorens we Page echt achter ons laten, gaan we echter nog een broodje halen bij de Subway. Vervolgens pakken we Highway 89 naar het zuiden. Tot aan het plaatsje Bitter Springs rijden we hetzelfde traject als gisteren, maar we blijven daarna op Highway 89. De rit gaat dwars door de Navajo Reservation naar het zuiden. Via diverse gehuchten zoals The Gap bereiken we uiteindelijk Cameron, waar we een korte stop bij de “trading post” maken. Hier tanken we de auto af en gaan dan op verkenningstocht in de enorme souvenirshop. Naast de gebruikelijke kitsch is hier ook veel kunsthandwerk van de Navajos te koop. Met name de handgewoven wollen dekens en tapijten en de rieten mandjes zijn echt prachtig, maar helaas ook peperduur. Voor een rond mandje met deksel van ongeveer 10 cm doorsnee durven ze hier rustig 350 $ te vragen! Dat soort kostbare souvenirs kunnen wij ons met ons beperkte budget helaas niet permitteren. Het blijft daarom bij een kettinkje van een dollar of zes gemaakt van gedroogde jeneverbessen. Als we weer verder rijden, verlaten we de 89 en slaan af op Highway 64 naar het westen. Deze weg zal ons uiteindelijk bij de oostingang van het Grand Canyon Nationaalpark brengen. Eerst maken we echter nog een korte stop bij een “scenic viewpoint” met uitzicht over het ravijn van de Little Colorado River. Ook dit uitkijkpunt ligt op het grondgebied van de Navajo Reservation en wordt door hen beheert. Er is geen vaste entreeprijs, maar er wordt wel een donatie verwacht. We betalen dus een paar dollars aan de dame bij het toegangshek en parkeren de auto op het grote parkeerterrein. Alhoewel de canyon van de Little Colorado River in geen verhouding staat met die van zijn grotere broer, is ook deze kloof best indrukwekkend. Vanaf de hoogvlakte, waar wij nu op staan, gaat het bijna loodrecht naar beneden. Meerdere honderd meters onder ons kronkelt de rivier over de bodem van het duistere ravijn. Op het uitkijkplatform staan ook verschillende borden met informatie over de kunst en cultuur van de Navajos. Bovendien zijn er diverse kraampjes, waar Indiaanse kunstenaars hun handelswaar te koop aanbieden. Na ons bezoek aan de Cameron Trading Post eerder vandaag heb ik daar echter geen behoefte meer aan. Wel maken we nog even gebruik van de toiletten, voor dat we weer op weg gaan naar de Grand Canyon. Die zijn hier opvallend netjes. Vervolgens rijden we weer door en komen al gauw bij de ingang van het Grand Canyon National Park. Het is hier veel drukker dan een paar dagen geleden op de North Rim. Bij Desert View, het eerste uitkijkpunt langs de East Rim Drive, valt het echter nog mee met de drukte. Bij de “watchtower” en het omheinde platform ernaast is het weliswaar dringen geblazen, maar al een paar meters verderop is er ruimte zat. Het is ook vandaag weer prachtig zonnig weer, maar wel een stuk frisser dan de afgelopen dagen. Met name direct aan de “rim”, waar het behoorlijk waait, is een jasje daarom geen overbodige luxe. Vanaf Desert View rijden we in westelijke richting verder en stoppen onderweg bij alle belangrijke uitzichtpunten langs de East Rim Drive. Overal stappen we even uit en knippen een paar plaatjes, alvorens we weer doorrijden. Bij Grand View Point, een van de mooiste “overlooks” aan de oostkant van de South Rim, eten we onze broodjes op en genieten terwijl van het prachtige panorama. Het is hier ontzettend druk en het lukt maar ternauwernood om een plekje voor ons busje te bemachtigen. Ooit stond op deze plek het allereerste hotel van het park. Het werd gebouwd en gerund door de eigenaar van de Horseshoe kopermijn, die ongeveer duizend hoogtemeters onder Grand View Point op de Horseshoe Mesa gelegen was. Toen de mijn niet meer genoeg opleverde, richtte de baas van de mijn zich op de toenemende stroom van toeristen, die per postkoets uit Flagstaff naar de Grand Canyon kwamen. Toen echter de spoorweg naar de South Rim werd gebouwd en de toeristen vanaf 1901 niet langer met de postkoets maar met de trein naar de Grand Canyon reisden, verloor het hotel bij Grand View Point zijn klandizie, want het station van de Grand Canyon Railroad bevindt zich meer dan 10 mijl verderop in Grand Canyon Village. Bij het station verrezen nieuwe herbergen en het hotel bij Grand View Point moest zijn deuren sluiten en werd uiteindelijk gesloopt. Toch blijft Grand View Point een geweldig mooi uitkijkpunt en is ook vandaag de dag zeker de moeite van het stoppen waard. Het hoogtepunt van de dag moet echter nog komen. Een paar mijlen verderop ligt tussen de mijlpalen 245 en 244 namelijk het parkeerterrein en de “trailhead” van Shoshone Point. Omdat Shoshone Point normaal gesproken voor feesten en partijen wordt verhuurd, staan er geen borden of wegwijzers bij het parkeerterreintje. Als er geen feesten of partijen zijn, is het echter ook particuliere wandelaars toegestaan, om de auto hier achter te laten en te voet op weg te gaan naar het uitkijkpunt. Vanaf de parkeerplaats loopt een eenvoudig en vrijwel vlak pad naar Shoshone Point, dat zo een 20 wandelminuten verderop aan de “rim” gelegen is. Vandaag zijn er blijkbaar geen evenementen gepland, want op het parkeerterreintje langs de weg staan maar een stuk of 5 auto’s. We laten ons busje hier achter en gaan op pad. Onderweg komen we heel wat wandelaars tegen, die al weer op terugweg zijn. Een goed voorteken, want bij Shoshone Point aangekomen moeten we het uitkijkplatform maar met een stuk of 4 andere wandelaars delen. Een echte verademing na al die drukte bij de andere uitzichtpunten langs de East Rim Drive. Ook hier is het uitzicht over de canyon weer adembenemend mooi. In tegenstelling tot de kloof van de Little Colorado River zijn de wanden van de Grand Canyon niet loodrecht, maar loopt het hier trapsgewijs naar beneden. Toch is de canyon hier ontzettend diep, want het hoogteverschil tussen de rand en de bodem van de kloof bedraagt gemiddeld meer dan een kilometer. Ook de breedte is aanzienlijk. Op sommige punten is de afstand tussen de North en de South Rim hemelsbreed bijna 30 km. Deze kloof heet natuurlijk ook niet voor niets de “Grand” Canyon. Ondanks deze enorme afmetingen lukt het ons met behulp van de verrekijker Bright Angel Point en de Grand Canyon Lodge op de North Rim te herkennen. Daar hebben we dus enkele dagen geleden zelf nog gestaan. Inmiddels is het al weer 4 uur ’s middags en moeten we opschieten, als we Flagstaff nog voor inval van de duisternis willen bereiken. We laten daarom de uitkijkpunten ten westen van Grand Canyon Village voor wat ze zijn. Deze zijn namelijk alleen met de gratis shuttlebussen of te voet bereikbaar. De auto moet je op één van de grote parkeerterreinen in Grand Canyon Village achterlaten. Daar is het voor ons te laat voor en we slaan daarom nog voor het dorp met al zijn hotels, de camping, souvenirshops en het grote bezoekerscentrum af naar het zuiden. Al gauw laten we het park achter ons en volgen de weg via Tussayan, de plek waar we in november 2000 hebben gelogeerd, naar het plaatsje Valle. Ondanks dat de “navi” ons met alle geweld via Williams en de Interstate 40 naar Flagstaff wil sturen, kiezen wij hier voor de route via Highway 180, een smalle, maar erg mooie weg door de San Francisco Mountains. In het laatste zonlicht van de dag genieten we in volle teugen van deze prachtige rit langs het skigebied van Flagstaff, de zogenaamde “Snow Bowl”, en bereiken de stad kort na 18 uur. We overnachten vandaag in de Days Inn en het vinden van dit hotel is best ingewikkeld. Er zijn in Flagstaff namelijk meerdere vestigingen van deze hotelketen. Gelukkig brengt de Garmin ons ondanks de invallende duisternis feilloos bij het juiste hotel. Er staat een ruime kamer voor ons klaar met alle faciliteiten, die we voor één nacht nodig hebben. Met een kamerprijs van 54 $ is dit hotel bovendien één van de goedkoopste adresjes van de hele reis. Het is hier wel wat gehorig, want zowel de nabijgelegen snelweg als ook onze buren zijn in onze kamer duidelijk te horen. Bovendien worden we regelmatig opgeschrikt door een irritante, hoge fluittoon, die vermoedelijk van de waterleiding afkomstig is. Hopelijk houdt zich die een beetje rustig, als we straks gaan slapen! Vooralsnog gaan we op zoek naar iets eetbaars eerst nog richting het historische centrum van Flagstaff. Dat vinden we bij Ewa’s Thai Cuisine. Dat is weer een keer wat anders dan de gebruikelijke hamburgers, steaks of Tex Mex. De “sample plate” van verschillende voorgerechten, die we met elkaar delen, Klaas zijn “red curry” en mijn “pad-thai” smaken allemaal erg lekker, al blijkt niveau 3 op een schaal van 5 verschillende scherpteniveaus al behoorlijk heet. Een beetje fel eten kan echter geen kwaad, want hopelijk worden de bacteriën, die zich in Klaas zijn keel hebben vastgezet en keelpijn veroorzaken, hierdoor in de kiem gesmoord. Het zou jammer zijn, als hij de rest van de vakantie hoestend en snotterend zou moeten doorbrengen. Terug op de kamer schrijft Klaas nog een korte e-mail naar familie en vrienden, terwijl ik alvast een begin maak met dagboek-schrijven. Ook vandaag lukt het me echter niet om mijn karwei af te maken, want mijn oogleden worden al gauw te zwaar om ze nog langer open te kunnen houden. Eigenlijk vond ik ons dagje South Rim vandaag best leuk. Zeker het relatief onbekende en rustige Shoshone Point was een uitermate aangename verrassing. Toch ben ik blij, dat we maar een dag in de drukte van de South Rim hebben doorgebracht en de hoofdmoot van ons bezoek aan het Grand Canyon NP dit jaar aan de rustige noordkant plaatsvond. Voor wie niet zo van busladingen vol met toeristen houdt en het park liever in alle rust wil bekijken, kan ik daarom de North Rim van harte aanbevelen. Wat dat betreft hoop ik, dat de faciliteiten aan de noordkant net zo schaars blijven als ze nu zijn, want als er meer mogelijkheden komen om te logeren, zal het ook daar snel gedaan zijn met de rust.
2 Reacties
ellien
3/6/2018 12:20:26
Ik ga de aanbeveling voor de Noordkant van de Grand canyon zeker onthouden, ook wij houden niet zo van busladingen vol toeristen en genieten graag in alle rust van de mooie uitzichten. Jullie hebben in ieder geval de Grand Canyon van alle kanten goed kunnen bekijken, wat zal dat indrukwekkend geweest zijn. Hopelijk hebben de buren en de waterleiding jullie niet gestoord tijdens jullie nachtrust en zet de verkoudheid van Klaas niet door.
Antwoord
Franziska & Klaas
4/6/2018 22:53:29
Ja, de North Rim is een echte aanrader. Toch vond ik ook de zuidkant van de Grand Canyon een bezoekje zeker waard. Ook hier kun je nog wat rustigere plekjes vinden, al geef ik toe, dat je daar meer moeite voor moet doen dan aan de noordkant. Je kunt natuurlijk ook in de off-season gaan, zoals wij vorige keer hebben gedaan. Toen waren we er in november en was het ook aan de zuidkant betrekkelijk rustig. Dat heeft trouwens nog een ander voordeel: het is dan namelijk veel minder heet en dus veel aangenamer om te wandelen.
Antwoord
Laat een antwoord achter. |
AuteurFranziska Archieven
Juli 2018
Categorieën
Alles
|