Donderdag 19/10/2017: Gila Bend - Phoenix Vandaag is al weer de laatste echte vakantiedag, want morgen vliegen we terug naar Nederland. We staan om een uur of 7 op en gaan dan ontbijten in de lobby van het hotel. Het ontbijt hier telt niet tot de beste, die we tijdens deze reis hebben gehad: de melk is op, de toaster doet het niet en ook theewater moet ik eerst gaan vragen. Bovendien staat er wel geteld één tafel met 6 stoelen voor het hele hotel. Gelukkig is het niet druk vanochtend en hebben we met het stel uit Missouri, dat samen met ons aan tafel zit, gisteren al kennis gemaakt.
Om een uur of 9 zijn we klaar voor vertrek. Nadat ik Klaas eerst de verkeerde kant op heb gestuurd, belanden we na een u-turn alsnog op de Interstate 8 richting Tucson. Het is vandaag bewolkt en op gegeven moment vallen er zelfs een paar spatjes regen. Door een brede vallei met ruige bergen aan beide kanten rijden we naar de I-10 toe en volgen deze vanaf Casa Grande naar het noorden. Op het programma staat vandaag shoppen. Dat willen we gaan doen bij de redelijk nieuwe Phoenix Premium Outlets. Het adres van dit factory-outlet-center heb ik alvast op internet opgezocht, maar helaas kent onze navi het niet. Ook op mijn kaart van Phoenix staan de outlet-centers helaas niet vermeld. In de hoop op gegeven moment een reclamebord of wegwijzer tegen te komen, rijden we naar het noorden. Helaas zien we de Premium Outlets echter pas, als we de juiste afslag al voorbijgereden zijn. We nemen daarom direct de eerstvolgende uitrit en proberen naar de outlets terug te rijden. Dat blijkt echter ingewikkelder dan gedacht. Een kwartier, enkele u-turns en heel veel gevloek later komen we er gelukkig alsnog. De kaart van Google-Maps, die Klaas al voor de vakantie in het offline-geheugen van zijn telefoon heeft opgeslagen, blijkt uiteindelijk onze redding. Inmiddels is de bewolking vertrokken, schijnt de zon weer volop en is het buiten bloedheet. Onze stoffige huurauto ziet er door de regen van vanochtend uit als een zebra. De volgende twee uur haasten we ons van de ene winkel naar de andere, want binnen is het door de airco lekker koel. In een winkel met keukenspullen kopen we twee mallen voor ijsblokjes met een handige deksel. Ook bij de zaak van het outdoor-kledingmerk Columbia slaan we onze slag. We kopen hier verschillende bloesjes en een afritsbroek. De spullen zijn al behoorlijk afgeprijsd, maar doordat we in totaal vijf items kopen, krijgen we nog eens 15 % extra korting. Dat is lekker meegenomen. In de foodcourt van de mall gaan we vervolgens lunchen. Klaas neemt een buffalo-chicken-sandwich met friet en ik een lekkere salade. Tegen een uur of twee hebben we het gezien en rijden we verder naar Tempe, de “suburb” van Phoenix waar ons hotel is gevestigd. Hier zoeken we nog weer een Walmart op voor een paar laatste boodschappen. Klaas koopt hier nog een spijkerbroek en ik een trainingspak van fleece, dat ik straks als winterpyjama wil gebruiken. Deze Walmart is wat kleiner dan we gewend zijn en het assortiment is daarom redelijk beperkt. Klaas had nog graag een nieuwe horloge gekocht, maar die kunnen we hier helaas niet vinden. Om een uur of 3 zijn we ook hier uitgekeken en gaan we met behulp van de navi op weg naar ons hotel. We logeren vandaag in de La Quinta Inn Sky Harbor Airport in Tempe. Dit hotel ligt heel dicht bij de snelweg op ca. 10 minuten van de luchthaven, heeft een gratis airport shuttle en een Denny’s naast de deur. Het is daarom ideaal voor onze laatste nacht hier in Phoenix. Nadat we al onze bagage uit de auto hebben gehaald en naar de kamer hebben gebracht, doen we de volgende twee uur wanhopige pogingen al onze spullen weer in de twee reistassen te proppen. Mijn wandelschoenen zijn inmiddels helemaal af en kunnen dus hier blijven. Hierdoor heb ik weer wat meer ruimte voor de nieuw gekochte spullen en lukt het ons uiteindelijk ook om alles in onze tassen en rugzakken te krijgen. Toch ben ik er niet helemaal gerust op, dat mijn tas niet te zwaar is. We zullen het morgen bij het inchecken wel zien. Desnoods moeten we net als vorig jaar op de luchthaven nog weer gaan ompakken. Met de United-App op Klaas zijn mobiel gaan we vervolgens ook alvast elektronisch inchecken. En tenslotte zoeken we ook nog even de bonnetjes van de creditcard uit, zodat we eventueel aan de douane in Nederland kunnen laten zien, wat we allemaal gekocht hebben. Tegen een uur of 5 stappen we dan weer in de nu vrijwel lege auto en rijden naar de rental car center bij de luchthaven, om de auto in te leveren. Doordat het spitsuur is, duurt het allemaal wat langer dan normaal en komen we zelfs even in de file te staan. Gelukkig hebben we geen haast. Het inleveren van de auto verloopt bovendien verrassend soepel. We hebben de auto deze keer namelijk niet gewassen voor het inleveren en hij ziet er echt uit als een beest, maar gelukkig krijgen we geen commentaar. Nauwelijks 5 minuten later hebben we de schriftelijke bevestiging, dat we de auto in goede staat hebben teruggebracht, op zak en zijn we met de shuttle bus op weg naar de luchthaven. Ook hier is het druk en komen we weer in de file terecht, maar met een beetje geduld komen we er wel. De gratis shuttle bus van het hotel komt hier helaas niet automatisch voorrijden. Je moet hiervoor de frontdesk van het hotel bellen. Dat doet Klaas met behulp van zijn mobiel en we zijn erg benieuwd, wat onze deze grap uiteindelijk gaat kosten. De shuttle arriveert nauwelijks 10 minuten later. We blijken niet de enige passagiers te zijn, want er gaan nog 3 andere gasten van ons hotel mee. Ondanks dat het nog steeds redelijk druk is op de wegen, zijn we zo terug bij het hotel. Inmiddels is het buiten helemaal duister geworden, maar nog steeds bloedheet. Ik zou hier echt niet willen wonen. Nadat we op de kamer een beetje hebben “gechilled”, lopen we naar de Denny’s toe om een hapje te gaan eten. Door de airco is het hier zo koud, dat we eigenlijk een trui nodig zijn, maar die ligt uiteraard op de kamer. Klaas neemt vanavond een “skillet” met zalm en ik ga opnieuw voor de bourbon-bacon-burger. Het smaakt weer prima, al vond ik deze burger bij de Denny’s in Farmington net iets lekkerder. Als toetje delen we nog één keer de verrukkelijke “apple pie crisp” en sluiten dan af met een heet drankje, om weer een beetje op temperatuur te komen. Terug op de hotelkamer doe ik nog een poging mijn dagboek up te daten, maar al gauw kan ik mijn oogjes niet meer open houden en ga ik slapen. Morgen om 8 uur moeten we immers weer klaarstaan, om de shuttle naar de luchthaven te pakken.
3 Reacties
|
AuteurFranziska Archieven
Juli 2018
Categorieën
Alles
|