Woensdag 11/10/2017: Jacob Lake - Grand Canyon North Rim - Jacob Lake Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: we hebben allebei een belabberde nacht achter de rug. Klaas lag bijna de hele nacht te rillen en te boeren en hij moest geregeld met een noodsprong naar de wc. De prullenbak, die we uit voorzorg naast het bed hadden neergezet, had hij gelukkig niet nodig. Mijn zieke echtgenoot was echter niet de enige reden van onze verstoorde nachtrust. Ook onze buren leverden daar een niet onbelangrijke bijdrage aan. Achter het dunne wandje, dat de twee helften van onze cabin van elkaar scheidt, logeert namelijk een pas getrouwd stel op honeymoon. Ongetwijfeld hadden deze twee jongelui heel veel plezier met elkaar, al leek het er aan onze kant van de cabin meer op, alsof er naast ons iemand werd vermoord. Vandaar dat we om een uur of 7 behoorlijk geradbraakt uit bed stappen. Terwijl ik bij het hoofdgebouw van de lodge een kopje thee en wat crackertjes haal, gaat ook Klaas douchen en aankleden. Omdat hij zich nog steeds behoorlijk beroerd en misselijk voelt, slaat hij het ontbijt op een paar slokjes thee en een crackertje na over. Ook ik houd het voorlopig bij een beker thee en wat crackers. Terwijl Klaas daarna op een stoel zittend probeert weer een beetje bij zijn positieven te komen, ga ik buiten met mijn camera op jacht naar eekhoorntjes en vogeltjes. Bovendien veeg ik de auto even schoon. Na een klein uurtje begint zich Klaas iets beter te voelen en wil hij toch een poging wagen, om de North Rim van de Grand Canyon te bereiken. Gewapend met een grote plasticzak en een rol toiletpapier installeert hij zich op de bijrijdersstoel, terwijl ik achter het stuur kruip. Gelukkig gebeuren tijdens de ca. 1 uur durende rit naar de Grand Canyon Lodge geen ongelukjes en hoef ik dus geen noodstops in te lassen, zodat Klaas in de bosjes kan verdwijnen. Ook de plastic zak blijkt achteraf gelukkig een overbodige voorzorgsmaatregel. Wel gaat hij bij de Grand Canyon Lodge aangekomen eerst heel uitgebreid de “restrooms” verkennen. In zijn afwezigheid eet ik gezeten op een grote kei bij de “rim” alsnog een beker yoghurt met fruit en muesli op, want inmiddels heb ik toch best een beetje trek gekregen. Vervolgens lopen we gezamenlijk naar Bright Angel Point. Alhoewel dat vanaf het parkeerterrein bij de lodge maar enkele honderd meters lopen is, lassen we onderweg geregeld even een pauze in. Gelukkig zijn er overal bankjes en grote rotsen, waar we even op neer kunnen ploffen. Wat dat betreft gedragen we ons vandaag als typisch Amerikaanse toeristen en bezoeken de bezienswaardigheden van dit park met zo weinig mogelijk inspanning. Helaas zijn we inmiddels al veel te laat voor het zachte ochtendlicht. Bovendien is het vandaag behoorlijk heiïg en ook een beetje bewolkt. Erg mooie plaatjes kunnen we daarom niet schieten vanaf Bright Angel Point, dat op het uiterste puntje van een smalle landtong tussen twee diepe zijkloven van de Grand Canyon in ligt. Grand Canyon Village aan de zuidkant van de hoofdcanyon is hier hemelsbreed meer dan 15 km vandaan en zijn gebouwen zijn vanaf Bright Angel Point alleen met de verrekijker of met de telelens te zien. Links van ons loopt de Roaring Springs Canyon met daarin de North Kaibab Trail naar de hoofdkloof toe. De North Kaibab Trail is het enige officiële pad, dat van de North Rim naar de Colorado River afdaalt en dus een belangrijk stuk van de Rim-to-Rim Trail, de verbinding tussen de noord en de zuidkant van de Grand Canyon. Als Klaas zich morgen weer beter voelt, willen we misschien nog een klein stukje van de North Kaibab Trail gaan lopen. We zullen de Colorado River tijdens deze wandeling echter niet te zien krijgen, want de afdaling naar Phantom Ranch aan de oevers van de Colorado heeft een lengte van meer dan 22 km met een hoogteverschil van over 1800 m. Sowieso ligt de North Rim een stuk hoger en door de vele zijcanyons ook een stuk verder verwijderd van de hoofdkloof. Het is daarom maar op een paar plekjes mogelijk om de Colorado Rivier te zien. Toch blijft de enorme canyon met al zijn zijkloven een machtig gezicht. Door zijn ligging veraf van de gebaande toeristenpaden is het op de North Rim bovendien nog betrekkelijk rustig. Voor wie het circus aan de zuidkant van de Grand Canyon ooit heeft meegemaakt, is de North Rim echt een verademing. We genieten dan ook volop van dit schitterende tafereel.
Nog mooier was het natuurlijk geweest, als we in de Grand Canyon Lodge direct aan de canyonrand hadden kunnen overnachten, want dan hadden wij er zowel een zonsop- als ook een zonsondergang kunnen meemaken. Jammer genoeg is deze accommodatie echter meestal al maanden van tevoren volgeboekt en zijn de cabins bovendien vrij prijzig. Een overnachting op deze prachtige plek is daarom deze vakantie niet voor ons weggelegd. Terug bij de lodge stappen we weer in de auto en rijden naar het Walhalla Plateau. Het eerste uitzichtpunt hier is Point Imperial. Met 2683 m hoogte is dit het hoogstgelegen uitkijkpunt in het hele park. Toch heb je vanaf hier niet het meest spectaculaire uitzicht, want de canyon is op dit punt nog niet zo diep uitgeslepen en bovendien ligt Point Imperial mijlenver van de hoofdcanyon en de Colorado River. Bij de Vista Encantada Picnic Area, de volgende halte op onze route, is het uitzicht al een stuk interessanter. Hier eten we ook nog ons bakje met meloen op en dat valt gelukkig ook bij Klaas verrassend goed. Hoe meer we het eindpunt van de weg bij Cape Royal naderen, hoe spectaculairder het panorama wordt. Na twee korte stops bij Roosevelt Point en Walhalla Overlook komen we uiteindelijk bij het parkeerterrein aan het zuidelijk einde van de Walhalla Plateau uit. Hier houdt de weg op en kun je alleen te voet verder. Het pad via Angels Window naar Cape Royal en terug is maar iets meer dan een kilometer lang en bovendien bijna vlak. Dat durft inmiddels zelfs Klaas weer aan. Sowieso is hij het laatste uur weer behoorlijk opgeknapt en kan ook hij weer volop genieten van al het moois om ons heen. Ondanks dat het inmiddels midden op de dag is, zijn de kleuren hier wat minder flets en ook wat contrastrijker dan eerder bij Bright Angel Point. Je hebt hier een schitterend uitzicht op verschillende uitlopers van het plateau, die als (schier-)eilanden in de canyon staan. Terug bij de auto is het nog maar 13 uur. Nog veel te vroeg om terug te rijden naar ons hotel. In plaats daarvan keren we terug naar de Grand Canyon Lodge, waar we een bezoekje aan het visitor center van de North Rim brengen. Dat is voor zo een bekend nationaal park echter vrij klein uitgevallen en heeft in zake boeken en cadeauartikelen helaas weinig te bieden. Een veel uitgebreider assortiment vind je in de naastgelegen souvenirshop van de lodge. De spulletjes hier zijn echter flink aan de prijs en ondanks, dat het seizoen hier over 4 dagen voorbij is en de winkel zijn deuren sluit voor het winterseizoen, is er nog bijna niets afgeprijsd. Jammer, want ze hebben hier best leuke spullen! Toch geven we ons geld liever aan een drankje uit, dat we bij de Roughrider Saloon halen en vervolgens op de overdekte veranda van de lodge nuttigen. Ook die zijn trouwens met 3 $ per drankje alles behalve goedkoop, maar we zitten hier wel heerlijk uit de wind en in het zonnetje. Direct aan de “rim” waait daarentegen een behoorlijk sterke, frisse wind. Toch willen we nog een laatste, korte wandeling langs de rim gaan maken, want het uitzicht is daar natuurlijk wel een stuk spectaculairder dan hier op het binnenplein van de lodge. Op weg naar de “rim” komen we langs de Sun Room, de grote zitruimte van de lodge met een fantastisch uitzicht over de canyon. Op het terras buiten de Sun Room is net een “ranger talk” over het ontstaan van Grand Canyon bezig. We pikken nog een stukje van deze informatieve les in geologie mee en lopen dan een stukje over de Transept Trail richting de camping. Inmiddels zijn ook hier de kleuren van de rotsen wat levendiger geworden en kan ik toch nog een paar mooie plaatjes schieten. Na een laatste uitgebreide bezoek aan de toiletten bij het parkeerterrein beginnen we rond een uur of 4 aan de terugweg. Klaas is inmiddels weer helemaal opgeknapt en voelt zich zelfs goed genoeg om de rit terug voor zijn rekening te nemen. Daar ben ik best blij om, want zo langzamerhand begin ik toch een beetje vermoeid te raken. De wegen hier in het park zijn immers nauw en vol bochten en vragen dus veel concentratie van de bestuurder. Bovendien kan ook ik merken, dat ik afgelopen nacht nauwelijks geslapen heb. Ondanks dat het inmiddels late middag is en dus de beste tijd om “wildlife” te spotten, laat zich de bizonkudde, die vaak op de grasvlaktes bij het parkingang staat te grazen, vandaag helaas niet zien. Jammer, want dit schijnt buiten Yellowstone één van de beste plekken te zijn om deze machtige dieren te spotten. Als we om een uur of 5 terug bij onze lodge zijn, brengen we onze spullen snel naar de cabin en gaan dan direct eten. Dat doen we deze keer niet in de “dining room”, maar gewoon aan de bar, waar ze wat eenvoudigere en vooral goedkopere gerechten serveren. We nemen allebei een lekkere “pulled pork sandwich” met friet en een koffie / thee na. Deze keer valt het eten bij Klaas een stuk beter dan gisteren en wordt hij gelukkig niet weer misselijk. Na het eten nemen we nog weer een kijkje in de shop van de lodge. Klaas slaagt hier voor een mooie T-shirt van de North Rim en ik voor wat ontbijtspulletjes voor morgen vroeg. Terug op de cabin zetten we nog wat foto’s over op de tablet en breng ik mijn dagboek op de nieuwste stand. Vervolgens gaan we al om 20.15 uur plat, want we hebben immers nog wat in te halen. Klaas is nog wel weer wat koortsig en neemt daarom een aspirine voor het slapen gaan. Hopelijk is hij morgen weer helemaal de ouwe, zodat we nog een beetje kunnen gaan wandelen aan de North Rim, alvorens we naar Page verder reizen.
2 Reacties
|
AuteurFranziska Archieven
Juli 2018
Categorieën
Alles
|