Dinsdag 3 september 2019: tent opzetten & BasteiVandaag verhuizen we naar de tentweide. Gelukkig is het buiten niet alleen droog, maar ook zonnig weer. De tentweide is bijna leeg op deze dinsdagochtend en we kunnen dus rustig een geschikte plek voor onze tent uitzoeken. Toch valt dat niet mee, want de tentweide is niet helemaal vlak maar ligt op een lichte helling. Toch lukt het uiteindelijk om de tent zo neer te zetten, dat we bij het slapen niet naar beneden rollen en ook niet met elkaar zullen botsen. Het loopt al tegen de middag, als we uiteindelijk volledig zijn ingericht. Met de broodjes, die we gisteren bij de receptie hebben besteld, gaan we lunchen. Alle levensmiddelen, die kunnen bederven, hebben we naar de koelkast van de campingkeuken in het sanitairgebouw overgebracht. Daarnaast hebben we ook nog een koelbox, maar daar kunnen we niet zo heel veel mee, want we kunnen onze koelelementen nergens invriezen. De koelkast van de campingkeuken heeft namelijk geen vriesgedeelte. Daarom gebruiken we de koelbox alleen voor minder bederfelijke dingen zoals drankjes. Na de lunch en de afwas gaan we op weg naar de meest bekende bezienswaardigheid van de Sächsische Schweiz, de Bastei. Dit is een hoog boven de Elbe-Vallei uittorende rotspartij, die door de eeuwen heen door heel veel kunstenaars werd geschilderd en gefotografeerd. Ook vandaag de dag is de Bastei nog steeds een must voor elke bezoeker aan de Sächsische Schweiz. Elke dag komen er hele busladingen met toeristen. Meestal is het parkeerterrein P1, dat met 5 minuten loopafstand het dichtste bij de Bastei gelegen is, al vroeg in de ochtend helemaal vol en moeten toeristen uitwijken naar het 3 km verderop gelegen overflow-parkeerterrein. Voor mensen die minder goed ter been zijn vertrekt hiervandaan trouwens een shuttlebus naar de Bastei. Vandaag is het echter betrekkelijk rustig en kunnen we de auto zonder problemen op P1 neerzetten. Lopend langs diverse eettentjes, restaurants en het Bastei Hotel bereiken we uiteindelijk het uitkijkpunt Basteiaussicht. Helaas is het voorste gedeelte van dit hoog boven de Elbe-Rivier uitstekende rotsplateau op dit moment niet toegankelijk. Er bestaat namelijk instortingsgevaar. Er zijn wel diverse plannen om de Basteiaussicht te versterken en te heropenen, maar deze sneuvelden tot nu toe allemaal vanwege de hoge kosten die ermee gemoeid zijn. Het meest vooruitstrevende project tot nu toe is het idee om een soort van vrij zwevende glazen platform boven de Basteiaussicht te bouwen. Op die manier zou het rotsplateau eronder relatief natuurlijk en onaangetast kunnen blijven. Ook dit project bleek echter niet alleen erg futuristisch maar ook heel duur. Vandaar dat er tot halverwege 2020 over gedebatteerd is of deze glazen platform wel of niet moest komen. Inmiddels schijnt de kogel door de kerk, maar toch kan het nog even duren voor het nieuwe uitkijkpunt klaar is voor gebruik. Maar ook zonder het uiterste puntje van het uitkijkplatform is de Bastei zeker een bezoekje waard. Naast de Basteiaussicht zijn er namelijk ook nog diverse andere spectaculaire uitkijkpunten in de buurt, waaronder de beroemde Basteibrücke en natuurlijk de ruïnes van de Felsenburg Neurathen. Met name die laatste vond ik heel erg indrukwekkend: een burcht gebouwd op diverse rotstorens en pillaren. Vandaag de dag bereik je de restanten van de burcht via veilige metalen trappen en bruggetjes met een reling, die de rotstorens met elkaar verbinden. In de middeleeuwen moesten de ridders het echter zonder al die moderne hulpmiddelen doen. Er waren alleen in de rotsen uitgehouwen treden en misschien her en der een houten ladder of een touw. Onder deze omstandigheden leek me Neurathen een bijna onneembare vesting. In tegenstelling tot alle andere uitkijkpunten in de omgeving van de Bastei moet je voor Felsenburg Neurathen trouwens entree betalen. De 2 € per persoon zijn echter goed geïnvesteerd geld, want het uitzicht vanaf de rotspillaren van Neurathen is echt adembenemend mooi!
Vanuit Neurathen lopen we terug over de stenen Basteibrücke en langs het hotel richting het parkeerterrein. Daar nemen we het wandelpad naar de Schwedenlöcher. Kort voor dat het pad begint te dalen, slaan we rechtsaf en bereiken kort daarna een uitkijkpunt met zicht op de achterkant van de rotstorens die de Bastei en de Felsenburg Neurathen uitmaken. Ook het hotel is vanaf hier goed te zien. Een beetje links van het hotel is een vrijstaande rotsnaald, waar aardig wat mensen bovenop staan. Die hebben we ook al eerder vanaf de Basteibrücke gezien. Het lijkt ons super gaaf om daar bovenop te staan, maar we hebben helaas geen idee hoe je daar moet komen. Nadat we ook hier uitgebreid van het uitzicht hebben genoten, lopen we op dezelfde weg terug naar het parkeerterrein en nemen daar het pad naar de “Steinerner Tisch” in de hoop, dat ook dat een mooi uitzichtpunt zou zijn. We komen echter bedrogen uit, want na 20 minuten lopen door het dichte bos komen we letterlijk bij een stenen picknicktafel uit. Ooit was hier bovendien een kroeg, maar die blijkt al jaren gesloten. Volgens het bord bij de ingang zijn er wel plannen om deze op te knappen en te heropenen, maar zo te zien is er nog weinig gebeurd. We moeten het daarom doen met wat water en een paar nootjes uit eigen rugzak. Daarna lopen we terug naar de auto en rijden naar de camping. Het diner bestaat vandaag uit zalmfilets van de gril met sla en aardappelsalade. Nadat de zon is ondergegaan, wordt het helaas al snel te fris om nog langer buiten te zitten. We kruipen daarom vandaag al vroeg in onze slaapzakken.
0 Reacties
|