Maandag 2 september 2019: Boodschappen in Bad Schandau & verkennen van Hohnstein Omdat we gisteren al vroeg op bed lagen, zijn we vanochtend op tijd weer op. Toch ben ik nog niet helemaal wakker, want als ik even later kletsnat onder de douche sta, kom ik erachter dat ik mijn handdoek in de trekkershut vergeten ben. Ik moet me dus noodgedwongen met mijn T-shirt, dat ik als pyjama gebruik, afdrogen. Gelukkig is het vandaag weer droog en is ons terras voorzien van een waslijn. Hohnstein is zoals gezegd een schilderachtig, middeleeuws stadje met een groot kasteel dat dienst doet als jeugdherberg. Er zijn ook enkele cafés en wat kleine winkeltjes, maar een grote supermarkt is er niet. Voor de dagelijkse boodschappen moet je dus naar een van de grotere plaatsen in de buurt. Wij gaan vandaag naar Bad Schandau, één van de bekendste kuuroorden van de Sächsische Schweiz. Dat ligt op ongeveer 20 minuten rijden van onze camping beneden in de vallei van de Elbe-Rivier. Helaas is de meest directe route afgesloten door wegwerkzaamheden en moeten we dus een omweg rijden. En heel smal, steil en bochtig weggetje voert ons via Gossdorf en Kohlmühle naar Bad Schandau. De weg loopt door een diepe kloof en op veel plekken is het bijna onmogelijk om een tegenligger te laten passeren. Gelukkig zijn die er vandaag nauwelijks en is er op de meest onoverzichtelijke plekken bovendien een snelheidsbeperking van 40 of zelfs maar 10 km per uur. Toch ben ik blij, dat Klaas vandaag achter het stuur zit, want op deze smalle en bochtige weg achteruit te moeten rijden om een tegenligger te laten passeren lijkt mij een nachtmerrie. Ook zo zit ik met samengeknepen billen op de bijrijdersstoel en ben ik maar wat blij, als we kort voor Bad Schandau op een iets bredere weg met een heuse middenstreep uitkomen. De Lidl in Bad Schandau is snel gevonden. Het is een vrij nieuwe, heel ruime winkel met een breed assortiment. Nadat we boodschappen voor de komende dagen hebben ingeslagen, verplaatsen we de auto naar het parkeerterrein aan de Elbpromenade vlak bij het centrum van Bad Schandau. Hier maken we voor het eerst kennis met het parkeersysteem in de Sächsische Schweiz. Bijna alle parkeerterreinen in deze regio, ook de meeste wandelparkeerplaatsen ver buiten de dorpen, hanteren hier een beleid van betaald parkeren. Daar heb ik op zich alle begrip voor, zeker als je ziet hoe vol sommige terreinen in het weekend zijn. Wat ik echter niet begrijp is, dat je bij al deze parkeerautomaten alleen met cash en alleen gepast kunt betalen. De kaart wordt bijna nergens geaccepteerd en wisselgeld geven de automaten ook niet. Dat zijn wij hier in Nederland niet meer gewend. Dus als je ooit naar de Sächsische Schweiz met vakantie gaat, zorg dan voor voldoende kleingeld. Vanuit het parkeerterrein aan de oevers van de Elbe wandelen we langs de rivier stroomopwaarts en bekijken de diverse mogelijkheden voor boottochtjes richting de Tsjechische grens of richting Pirna en Dresden. Er varen hier nog geregeld oude stoomboten van de zogenaamde Weisse Flotte. Helaas is het op dit moment vanwege het lage waterpeil in de Elbe niet mogelijk om helemaal naar Dresden te varen. Bij het Hotel Elbresidenz, een statig gebouw aan de oeverpromenade, verlaten we de rivier en lopen het centrum van Bad Schandau in. Rond de markt zijn diverse winkels, cafés en ook de VVV gevestigd. Bij die laatste halen we wat informatiebrochures over de regio op en wandelen dan via het Nationalparkzentrum en langs de geldautomaat, waar we nog pinnen, terug naar de auto. Inmiddels is ons uurtje parkeren ook al weer om en meer kleingeld om te parkeren hebben we niet. We gaan daarom op weg terug naar de camping. Deze keer rijden we echter een andere route via Poschdorf, Waltersdorf en de Hocksteinschänke. Die is weliswaar een paar kilometers langer dan de route van vanochtend, maar de weg is veel breder en minder avontuurlijk. Nadat we de boodschappen allemaal opgeruimd hebben, gaan we op het terras lunchen. Helaas worden we al gauw vergezeld door diverse wespen. Van een flesje appelsap maken we een wespenval en dat werkt gelukkig vrij goed. Om een uur of één trekken we de wandelschoenen aan en wandelen langs de weg naar het 1,5 km verderop gelegen plaatsje Hohnstein. Gelukkig is er niet veel verkeer op deze geasfalteerde weg. Bij de bushalte Hohnstein Eiche verlaten we de doorgaande weg en lopen het oude centrum in. Hier is ook de VVV met daarbij een openbaar toilet. Klaas moet al weer nodig. Helaas is echter ook het toilet niet gratis en geen van ons beiden beschikt nog over het nodige kleingeld. Daarom gaan we even wisselen bij de VVV. Terwijl ik buiten op Klaas sta te wachten, zie ik op het informatiebord van de VVV, dat je met de gastenkaart van Hohnstein een gratis parkeerkaart bij de VVV kunt ophalen. Die is op het parkeerterrein bij de bushalte Eiche geldig voor de hele lengte van ons verblijf in Hohnstein. Zo een gratis parkeerkaart zou nog weleens goed van pas kunnen komen de komende drie weken. Ik duik daarom direct weer de VVV in om er eentje op te halen. Langs het raadhuis klimmen we vervolgens via een steile helling omhoog naar de Markt. Rond dit hellend plein aan de voet van het kasteel zijn een café, een bank, een snackbar en een bergsportzaak gevestigd. Naast een jeugdherberg vind je in het kasteel ook een klein museum met wat uitleg over de geschiedenis van deze burcht. Nadat we elk 3 € entree hebben betaald, mogen we het kasteel gaan bekijken. De burcht heeft een behoorlijk duistere geschiedenis. Gebouwd als een vesting voor roofridders, was het daarna achtereenvolgend gevangenis, jeugdherberg, opleidingscentrum voor de Hitlerjeugd, concentratiekamp voor krijgsgevangenen, vluchtelingenkamp en tenslotte weer jeugdherberg en museum. We bekijken de tentoonstellingsruimtes en genieten vanaf de toren van het kasteel van een fantastisch uitzicht over het stadje en op en de diverse grillige rotspartijen in de omgeving.
Inmiddels is de zon gaan schijnen en kunnen we bij het café op de Markt buiten op terras van een drankje met een stuk taart respectievelijk een ijsbeker genieten. Vervolgens beginnen we aan de wandeling terug naar de camping. Deze keer kiezen we echter niet voor de doorgaande weg, maar voor een kleiner weggetje door de akkers en weides iets verder boven op het plateau. Hier mogen geen gewone auto’s rijden, alleen maar landbouwvoertuigen. Ook het uitzicht is hier erg mooi, want door het ontbreken van bos kunnen we heel ver kijken tot aan de tafelbergen van de Sächsische en de Böhmische Schweiz toe. Verderop nemen we op goed geluk een zijweggetje naar rechts en komen weer bij de ingang van de camping uit. Ondanks dat het geen lange wandeling was, doet mijn rechtervoet toch behoorlijk zeer bij terugkomst. Ik heb al een tijdje last van mijn hiel, vermoedelijk hielspoor. Ik heb ook al rubberen inlegzooltjes voor onder mijn hiel gekocht, maar vind deze weinig comfortabel. Hopelijk gaat mijn hiel de komende weken niet al teveel dwarszitten, want we zijn hier immers om te wandelen. Nadat we bij de receptie geïnformeerd hebben, tot wanneer we morgen de sleutel van onze trekkershut kunnen inleveren, maken we alvast een grove planning voor de komende dagen. Vervolgens nemen we voor het eerst deze vakantie onze gloednieuwe partygril in gebruik. Dat ding is waarlijk multifunctioneel! Er is een rooster, een platte en een geribbelde grilplaat om vlees, vis, groente en zelfs pannenkoeken te bakken, maar je kunt er ook op koken en zelfs wokken. De deksel van de barbecue is namelijk omgedraaid ook als wokpan te gebruiken. Dat laatste gaan we vandaag even uitproberen en het werkt perfect. De roerbaknoedels met groente, stukjes kip en een saus van citroengras en chili smaken prima. Zeer tevreden met onze nieuwe aankoop brengen we de rest van de avond lezend en dagboek schrijvend door.
0 Reacties
|